Κρητικη μουσικη

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
Ενέργεια. Αστείρευτη, εσωτερική ενέργεια. Αυτό είναι που χαρακτηρίζει τους κατοίκους αυτού του ευλογημένου απ τους θεούς, τόπου. Μια Κρήτη σταυροδρόμι που πάντα, χάρις στο ανήσυχο βλέμμα και την εκρηκτική σκέψη των συντέκνων, ποτέ δεν έμεινε αδρανής, απαθής στην αέναη ροή του χρόνου. Άνθρωποι που πάντα ήθελαν να έχουν τα ηνία της μοίρας τους.
Ακόμα κι όμως όταν δεν τα κατάφερναν, δεν κούρνιαζαν σαν παθητικοί παρατηρητές, αλλά μάθαιναν, απορροφούσαν σαν στεγνό σφουγγάρι το καινούργιο, το ξενόφερτο και βρίσκοντας τι τους ταιριάζει απ' αυτό το μετέτρεπαν έτσι που να ταιριάζει στα δικά τους χούγια, στη δική τους ανήσυχη ζωή. Μια ζωή που, κατά πως δείχνει η ιστορία, τη ρουφούσαν μέχρι το μεδούλι. Ήξεραν να χαρούν, να κλάψουν, να θυμώσουν, ν αγαπηθούν. Κι όταν ερχόταν η ώρα να τα εκφράσουν όλα αυτά, ήξεραν να τα τραγουδούν και να τα χορεύουν. Ένα νησί - ωδείο. Μα όχι απ τα κλασσικά, αποστειρωμένα ωδεία με αίθουσες, συντηρητικούς καθηγητές και παρτιτούρες με νότες. Ένα ωδείο πρωτόγονο στη μέση του πελάγους, όπου όλοι είχαν το ρόλο του έμπειρου δασκάλου αλλά και του υποψιασμένου μαθητή ταυτόχρονα. Το αποτέλεσμα αυτής της ιερής αλχημείας ακουγόταν και ακούγεται αιώνες μακριά και είναι αυτό που αξίζει σ όλους αυτούς που το δημιούργησαν. Δηλαδή σε όλους.
Πως θα μπορούσε άραγε η Κρήτη να μη συνέθετε την μουσική που της αξίζει; Η υπόλοιπη Ελλάδα στέκεται εκστατική θαυμάζοντας, αλλά και πολλές φορές μη μπορώντας να κατανοήσει αυτές τις ιδιαίτερες Κρητικές νότες, μετατρέπει σε ποταπή γραφικότητα προς τουριστική εκμετάλλευση αυτούς τους ιδιόμορφους κώδικες ψυχικής έκφρασης. Κώδικες που για να μάθει κανείς να αποκωδικοποιεί πρέπει να ζήσει σαν Κρητικός. Ν ανέβει στις μαδάρες, να παλέψει με τις πέτρες, να στερηθεί τα υλικά και τα άυλα και γαληνεμένος για ότι συγκλονιστικό έχει ζήσει, να ξαναγεμίσει ενέργεια αγναντεύοντας τα πέλαγα που κάνοντας τον τόπο του νησί, τον κάνουν Κρητικό.